لعنت بر «من بودن»

علت بیشترطلاق وجدایی اصراربرمن بودن طرفین است ومتاسفانه هیچکدام قصدگذشت راندارند وتعهداولیه را نادیده میگیرند.

 یکی از دلایل اصلی افزایش طلاق و جدایی، پافشاری طرفین بر «من بودن» و عدم انعطاف‌پذیری است. متاسفانه، در بسیاری از موارد، زوجین به جای تلاش برای حل مشکلات و یافتن راه‌حل‌های مشترک، بر خواسته‌ها و نظرات خود اصرار می‌ورزند و حاضر به گذشت و فداکاری نیستند. این موضوع باعث می‌شود که اختلافات کوچک، به مرور زمان بزرگتر شده و در نهایت منجر به جدایی شود.

در اینجا به بررسی بیشتر این موضوع و ابعاد مختلف آن می‌پردازیم:

اصرار بر «من بودن» و پیامدهای آن:

 

• کاهش همدلی: وقتی هر یک از طرفین فقط به خود و خواسته‌های خود فکر می‌کند، همدلی و درک متقابل بین آنها کاهش می‌یابد. این امر باعث می‌شود که نتوانند احساسات و نیازهای یکدیگر را درک کنند و در نتیجه، راه‌حلی برای مشکلات پیدا نکنند.
• افزایش تنش و درگیری: اصرار بر «من بودن» باعث افزایش تنش و درگیری بین زوجین می‌شود. هر یک از طرفین سعی می‌کند حرف خود را به کرسی بنشاند و این موضوع منجر به بحث و جدل‌های بی‌پایان می‌شود.
• نادیده گرفتن تعهدات اولیه: وقتی زوجین بر «من بودن» اصرار می‌ورزند، تعهدات اولیه خود نسبت به یکدیگر را نادیده می‌گیرند. آنها فراموش می‌کنند که در ابتدای زندگی مشترک، چه قول‌ها و تعهداتی به هم داده‌اند و حاضر به انجام هیچگونه فداکاری برای حفظ زندگی مشترک نیستند.
• از بین رفتن اعتماد: عدم انعطاف‌پذیری و اصرار بر «من بودن» باعث از بین رفتن اعتماد بین زوجین می‌شود. وقتی هر یک از طرفین احساس کند که دیگری حاضر به گذشت و فداکاری نیست، اعتمادش به او از بین می‌رود و این موضوع می‌تواند به جدایی منجر شود.

راهکارهایی برای کاهش اصرار بر «من بودن»:

• تقویت مهارت‌های ارتباطی: زوجین باید مهارت‌های ارتباطی خود را تقویت کنند و یاد بگیرند که چگونه به صورت مؤثر و سازنده با یکدیگر صحبت کنند. آنها باید به نظرات و احساسات یکدیگر گوش دهند و سعی کنند آنها را درک کنند.
• تمرین همدلی: زوجین باید سعی کنند خود را جای طرف مقابل بگذارند و از دید او به مسائل نگاه کنند. این کار باعث می‌شود که بتوانند احساسات و نیازهای یکدیگر را بهتر درک کنند.
• یادگیری مهارت‌های حل مسئله: زوجین باید مهارت‌های حل مسئله را یاد بگیرند و به جای اصرار بر نظرات خود، به دنبال راه‌حل‌های مشترک باشند. آنها باید یاد بگیرند که چگونه با هم مذاکره کنند و به توافق برسند.
• مشاوره: در صورت نیاز، زوجین می‌توانند به مشاور مراجعه کنند. مشاور می‌تواند به آنها کمک کند تا مشکلات خود را بهتر درک کنند و راه‌حل‌های مناسبی برای آنها پیدا کنند.

اهمیت گذشت و فداکاری:

گذشت و فداکاری از ارکان اصلی یک زندگی مشترک موفق است. زوجینی که حاضر به گذشت و فداکاری برای یکدیگر هستند، می‌توانند مشکلات خود را بهتر حل کنند و زندگی شادتر و پایدارتری داشته باشند.

در نهایت، باید به این نکته توجه داشت که زندگی مشترک، یک سفر دو نفره است که نیازمند همکاری، همدلی، گذشت و فداکاری هر دو طرف است. اصرار بر «من بودن» و عدم انعطاف‌پذیری، می‌تواند این سفر را به پایان برساند.